بدون عنوان

وقتی تو تنها سامان دهنده شعر های منی...
این ویرانی عجیب نیست...
وقتی تو تنها دلیل زنده بودنی...
این مرگ تدریجی عجیب نیست...
وقتی تو تنها صدای پیچیده در این عمارتی...
این سکوت مرگ آفرین عجیب نیست...
وقتی تو تنها ماه در این آسمانی...
این تاریکی عجیب نیست...
وقتی تو تنها ساکن جزیره درون منی...
تنها بودنت عجیب نیست...