شعر براي ني ني هاي خودم

صبح كه از خواب پا ميشم
اول آفتاب پا ميشم
يه كمي ورزش ميكنم
تو باغچه نرمش ميكنم
صدا ميزنم مامان جون
چايي رو بريز تو فنجون
وقتي چايي رو نوشيدم
مامانو بابارو بوسيدم
ميرم به كودكستان
خوشحال و شاد و خندان

پاشوپاشو كوچولو ازپنجره نگاه كن باچشمان قشنگت به منظره نگاه كن
اون بالا بالا خورشيد تابيده در آسمون يك رشته كوه پايين تر پايين تَرِش درختون
نگاه كن اون دوردورا كبوتري مي پره شايد براي بلبل ازگل خبر مي ياره

بهار آمد ميان كوچة ما
و دستش را براي من تكان داد
سوار يك دوچرخه بود و از دور
به من خورجين سبزش را نشان داد

كت و شوار سبزش گل گلی بود
به روی آستينش شاپرک داشت
ركابش چون پرستو دور می‌زد
به جای زنگ، چرخش قاصدک داشت

كلاهش صورتی بود و نگاهش
مرا ياد كبوترهايم انداخت
كمی خنديد و از خورجين، گلی را
درآورد و به پيش پايم انداخت

گلم را از زمين برداشتم زود
به دنبالش سركوچه دويدم
بهارم را وليكن در خيابان
ميان آنهمه ماشين نديدم