جوجوهای ناز ما

چرا ما آدما هیچ وقت نمی تونیم مثل دو تا غریبه با هم آشنا بشیم و مثل دو تا دوست جدا بشیم...   همیشه... مثل دو تا دوست آشنا میشیم و مثل دو تا غریبه از هم جدا میشیم... چه تکرار جالبی نه؟!؟!؟!   ...

وقتی تو تنها سامان دهنده شعر های منی... این ویرانی عجیب نیست... وقتی تو تنها دلیل زنده بودنی... این مرگ تدریجی عجیب نیست... وقتی تو تنها صدای پیچیده در این عمارتی... این سکوت مرگ آفرین عجیب نیست... وقتی تو تنها ماه در این آسمانی... این تاریکی عجیب نیست... وقتی تو تنها ساکن جزیره درون منی... تنها بودنت عجیب نیست... ...

شاید این آخرین بار است...                  که چشمانم از باران نبودنت خیس می شود...                                شاید بودنت برای همیشه باشد و شاید...                                             &...

با اینکه ننوشیدم از آن جام شرابی   مهمان کن از آن گونه مرا بوسه نابی... ای ترس! تو را شکر٬ که با این همه تردید یک بار نیاویختم از سقف طنابی... من عارف دل تنگم٬ یا زاهد دل سنگ؟ هر روز نقابی زده ام روی نقابی... یک عمر ملائک همه گشتند و ندیدند در نامه اعمال من مست صوابی... ساقی همه بخشوده یک گوشه چشمیم! آنجا که تو باشی چه حسابی چه کتابی؟!... فاضل نظری- اقلبت ...

قرصهای کشنده ی اعصاب...   گریه های ساکت... از بغض های نشکسته که اصلا حرفی نزنید... این شبها چشمهایم را که می بندم حس می کنم روحم قصد عزیمت دارد... به کجا؟؟!! نمیدانم... گریه هایم رودی می شوند و جسم خسته ام قایقی... روحم، پارو زنان به سمت ناکجا آباد پیش می رود و .... .................................. حرفی نــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ .دارم...

من هنوز چشمانم بسته است...   و تو هنوز رویای خیس چشمهای منی... چتر می خواهم برای رذ شدن از این رویای خیس!!!

  فاصله  ها بهانه اند...   من خوب می دانم و تو نیز... چشمهایمان را که ببندیم... ذوباره در آغوش همیم... ...

زندگیت را با لبخند هایت نگاه کن نه با اشکهایت سالهای عمرت با با دوستانت بشمار نه با تعداد شمع های روی کیک تولدت . . . ...